Brabantse melkmeisjes

In een weiland liggen roodbonte koeien met traag malende kaken, blik op oneindig. Soms zwaait een kop driftig opzij om vliegen te verjagen. Die zitten te klieren op een plek waar ze natuurlijk nét niet bij kan. En die zwiepende staart haalt ook weinig uit. Verderop benutten dames roodbont een sloom wandelingetje om de volgende portie gras naar binnen te werken.

Daarginds loopt de boer met een stevige pas de wei in. Een paar koeien kijken hem na, de rest graast en kauwt onverstoorbaar door. Ik vermoed dat hij ze komt halen, want het is bijna melktijd. Dat verzamelen van koeien zag ik vaker, toch blijf ik aan de rand van het weiland staan en wacht af.

Aansporing

De boer is in het achterste deel van de wei aangekomen. Een paar koeien begrijpen al hoe laat het is en zetten koers naar de melkstal, verderop. Voor andere koeien is meer aansporing nodig. De boer loopt met gespreide armen achter hen langs:“…voorrrruittt!…”. Een treuzelaarster krijgt goedmoedig een mep op het achterwerk. En met binnensmonds geloei staat ook haar buurvrouw op en vertrekt. De laatste koeien hijsen zich op de poten en kijk, er moet nog iemand hoognodig plassen.

Cadans

De koeien lopen kalm in de richting van de melkstal, de koppen een beetje gebogen, op weg naar de verlossing van alweer liters melk. Dichter bij de stal gaan de voorste koeien als vanzelf achter elkaar lopen. Hun lijven bewegen in dezelfde cadans. Ze lopen zoals kuddes wildebeesten op de Afrikaanse savannen, rendieren op de toendra’s en bizons in Yellowstone Park.

Eenvoud

Hier in de Brabantse binnenlanden verzamelt de kudde zich bij de stal. De boer loopt nu ook die kant op en in het voorbijgaan steekt hij zijn hand op. Ik zwaai terug en besef ineens dat ik me door dit soort momenten thuis voel in deze streek. Een plek waar ik me kan laven aan eenvoud: ritselend blad van populieren, kleine verscholen akkers, bloeiende bermen en koeien in de wei.

Koeien in de wei
Foto: Marina de Bekker

Ken je de uitdrukking ‘ergens een vlieg op de muur zijn’? Als een onzichtbare toeschouwer neem je dan de omgeving in je op. Je kijkt en luistert, voelt en ruikt. Onbewogen en niets ontgaat je…..Schrijf eens op wat jij waarneemt, ontspannen in je tuin of op balkon. Verras jezelf met mooie woorden die zomaar uit je pen rollen!