Het busjesgevoel

“Jouw vakantie gaat gewoon door”, meldt de eindbaas van Cor en Don in een paginagrote advertentie in het Brabants Dagblad. Opgemaakt als een soort open brief aan alle vakantievierders die bij deze prijsvechter een reis naar de zon boekten. Geruststellende woorden én een foto van de eindbaas-zelf, hebben maar één doel: belt u in hemelsnaam NIET meer naar onze kantoren!

Aanleiding is natuurlijk de drukte op Schiphol en de rode pen die een streep haalt door heel veel geplande zonbestemmingen. Nu zijn dat type vakanties sowieso niet echt mijn ding en ja, dan dwalen mijn gedachten toch af naar wat ik wél tof zou vinden.

Volkswagenbusje

Zo was er die foto van een omgebouwd volkswagenbusje dat ergens in een ruig berggebied geparkeerd stond. Ik bleef erop hangen, zeg maar. Geen gelazer met tentstokken, niet meer slapen op een schuimmatje, geen waterballet bij regen.

Back to basic

Dat reizen met zo’n busje heet tegenwoordig ‘off-grid’ kamperen. Dan kies je bewust voor dat ene plekje aan het einde van de wereld met riant uitzicht op zee of mooie bergen. Geen elektriciteit en geen water: back to basic. Onmisbare ingrediënten voor het echte busjesgevoel. Trouwens, het busje heet dan een ‘van’.

Uitzicht

Voorlopig kies ik een brave tussenvariant ‘on-grid’. Morgen om deze tijd zit ik ergens in de Limburgse heuvels op een gewone camping zonder zwembad en animatieteam, maar wel een ezel, een paard en een paar geitjes. Ik koester mijn plekje aan de rand van het terrein waar ik uitzicht heb op het Vijlerbos, het Drielandenpunt en de vage contouren van de Ardennen. En beneden in het dorp een bakker met heerlijk verse broodjes en Limburgse vlaai.

Als avontuurlijk ingestelde tekstschrijver, help ik jou graag op weg tijdens een schrijfavontuur dichtbij huis. Goed plan? Neem dan contact ↓ met mij op!